Cały ocean zawarty w kropli | „Serce ze szkła” Emma Scott

Może nie czekały nas tysiące chwil, ale miliony. Miliony...

Czasami sięgając po jakąś książkę dopada mnie wrażenie, że coś podobnego już czytałam, że historia, którą autor chce mi przekazać wcale nie jest czymś wyjątkowym. Bardzo nie lubię tego uczucia mówiącego mi, że to już było. Bo przecież każdy lubi być zaskakiwany, prawda? Myślałam, że może być podobnie i w tym przypadku. Dlatego obawiałam się, czy w ogóle powinnam sięgać po tę powieść. Tym bardziej, że dużo osób, które miały lekturę za sobą, zaszufladkowało ją w kategorii "wzruszające/do popłakania/tona chusteczek potrzebna na już". Szczerze mówiąc, zawsze wtedy się boję, że moje oczekiwania okrutnie zderzą się z rzeczywistością i zamiast wzruszającej historii, która mogłaby się zdarzyć w rzeczywistości, znów dostanę błahą opowiastkę z banalnymi bohaterami i płytką "miłością". Jak zatem zareagowałam na Serce ze szkła?

Krótko o fabule: Jonah Fletcher – przewlekle chory, pracujący jako kierowca limuzyny – zostaje zmuszony położyć Kacey Dawson – nietrzeźwą i nieprzytomną – na własnej kanapie, tuż po imprezie z okazji koncertu zespołu, w którym gra dziewczyna. Nie zdaje sobie sprawy, że w tym momencie jego ściśle sprecyzowany harmonogram życia został trwale przerwany, co oznacza koniec codziennej rutyny...

Nie jesteś kroplą w oceanie. Jesteś całym oceanem zawartym w kropli.

O dziwo, polubiłam Kacey. Nie jakoś szczególnie, ale nie irytowała mnie swoim zachowaniem, jak to czasami bywa przy bohaterkach innych książek. Bardzo polubiłam też Jonaha. Miał ciekawą pasję i to przyciągnęło mnie do tej postaci. Nawet mimo tego, że kocham muzykę, a Kace była z nią związana, to on bardziej "podbił" moje serce.

Myślę, że Jonah przed pojawieniem się Kacey był szkłem o wyjątkowym kształcie, ale przezroczystym. Nagle jego życie zostało poddano iryzacji i na tym szkle wytworzyła się cieniutka warstewka mieniąca się kolorami tęczy...

Byłaś jaskrawym światłem w moim ponurym, mrocznym świecie.

Z racji tego, że dosyć niedawno czytałam Promyczka Kim Holden, nie mogłam nie dostrzec pewnych podobieństw. Niektóre z nich to prowadzenie narracji z kilku perspektyw, czy też występowanie bohatera będącego muzykiem. Jednak nie przeszkadzało mi to aż tak bardzo, jak mogłoby się wydawać. Myślę, że gdy komuś podobała się wspomniana książka, to może sięgnąć również po Serce ze szkła i skonfrontować je ze sobą.

Nie płakałam rzewnie (ale oczy mi się kilka razy "spociły"), nie będę mieć kaca książkowego przez najbliższe tygodnie (ale jeśli by się tak zdarzyło, to zedytuję ten post!). Jednak podobało mi się na tyle, żeby poświęcić tych kilka chwil na patrzenie się w sufit i zastanawianie się, na przykład, co by było gdyby...

„Miłość potrafi rozkwitnąć w każdej chwili, w każdym punkcie życia. W tym tkwi jej piękno i pociecha dla ludzkiej egzystencji.”  Emma Scott

***

Playlista autorki, która znajduje się po epilogu:

Live - Lightning Crashes

Halsey - Hurricane

Sia - Chandelier

Coldplay - Yellow

Celine Dion - My Heart Will Go On

Bishop - (Like a) River

Tom Petty - Free Fallin'

Snow Patrol - Chasing Cars

The Strumbellas - Spirits

Rufus Wainwright, słowa Leonard Cohen - Hallelujah

źródło okładki: materiały Wydawnictwa FILIA